ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΚΛΑΡΗΣ -ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ- ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ'' - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΜΜΟΣ

ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ

Κάθε χρόνο όταν θα πλησιάζει η 21η Απριλίου θα θυμόμαστε ότι το 2018 ξεπροβοδίσαμε τον Αντώνη Πεκλάρη και τις Πρωτομαγιές θα έρχεται στην μνήμη η αναχώρηση του Δημήτρη Μέμμου.

Δύο προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης , που άφησαν έργο πίσω τους ,παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενιές .

Αλλά στο ύστατο χαίρε απούσα η πόλη , απούσα η πολιτεία. Μήπως έχουν γνώση ποιες προσωπικότητες είναι δημότες Θεσσαλονίκης;

Ούτε και που τους ενδιαφέρει.

Κι έχουν συγκροτήσει στον Δήμο Θεσσαλονίκης επιτροπή για την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης της πόλης που κατοικοεδρεύει στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης -Μέγαρο Μπίλλη που όταν πέθανε ο ευεργέτης της Θεσσαλονίκης δεν φρόντισαν από τον Δήμο Θεσσαλονίκης να κυματίσουν μεσίστιες οι σημαίες ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του ανθρώπου χάρη στη δωρεά του οποίου χτίστηκε το ΚΙΘ και όχι μόνο.

Επιτροπή για την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης που ξεθάβει τους νεκρούς Ηπειρώτες Καθηγητή Περικλή Βιζουκίδη και Στρατηγό Αθανάσιο Χρυσοχόου και ασελγεί στη μνήμη τους αποφασίζοντας τον εξοστρακισμό τους από την Θεσσαλονίκη σβήνοντας το όνομα τους από τον χάρτη της πόλης μας.

Οπότε τί ψάχνω; Δεν είσαι δικός τους ; Δεν θέλουν να σε ξέρουν .

Στη Μνήμη του συμπατριώτη δημοσιογράφου Αντώνη Πεκλάρη

Όταν αναχωρεί ένας συνάνθρωπος μας για την αιώνιο ζωή ,δύο είναι οι κλασικές ερωτήσεις στις κηδείες : ''Πόσο χρονών ήταν'' ,''από τί πέθανε;''. Και μετά : ''όλοι εκεί θα πάμε'' , ''τι είμαστε ,τίποτα δεν είμαστε''.

Όλα αυτά μέχρι να φτάσουμε στην Χαριλάου. Από εκεί και πέρα συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε σε μια κοινωνία όχι αγγελικά πλασμένη .

Μα μέρα Μαγιού τί θυμήθηκες;

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, το κατευόδιο του Αντώνη Πεκλάρη.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΚΛΑΡΗΣ

-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ- ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ''ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ''

Η βιολογική οικογένεια πονά.

Η συναδελφική οικογένεια θρηνεί.

Η πόλη με τη θεσμική του όρου έννοια απούσα.

Οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου ,απόντες .

Παρόντες, δημοσιογράφοι που συμπορεύτηκαν με τον Αντώνη Πεκλάρη , στον ατέρμονα αγώνα της ενημέρωσης, στα ατελείωτα ξενύχτια στη Θεσσαλονίκη, στις αποστολές στον δρόμο,στο κυνήγι του ρεπορτάζ της διασταυρωμένης είδησης ,της αντικειμενικής δημοσίευσης.

Πού ήταν όλοι όσοι ''κυνηγούσαν'' ένα μονόστηλο, μια αναφορά στο όνομά τους στην Εφημερίδα ''ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ''.

Αλλοίμονο , έφυγε ως συνταξιούχος δημοσιογράφος.

Αλλά είναι λυπηρό και προβληματίζει ,ότι αυτή η πόλη έχει επιλεκτική μνήμη.Τιμά κατά βούληση και κατά περίσταση ανθρώπους που έγραψαν σελίδες στην ιστορία της.

Το ευχαριστώ εκ μέρους της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης και των Βορειοηπειρωτών και Αλβανών προσφύγων από την Αλβανία της δεκαετίας του 1990, που εκφράστηκε δημοσίως και ο τελευταίος ασπασμός ,ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να πράξω ως ένδειξη τιμής ,εκτίμησης, σεβασμού ,στον συμπατριώτη που αθόρυβα αλλά ουσιαστικά στάθηκε αναντικατάστατος συμπαραστάτης,στυλοβάτης τολμώ και γράψω του Βασίλη Γκέλη και εμού ,όταν οι πάντες ήταν ''απέναντι'' μας, γιατί δεχθήκαμε στην Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης το κύμα της προσφυγιάς , τους επαναστάτες της ελευθερίας του 1990 που έγιναν ανεπιθύμητοι αλλοδαποί το 1991 .

Αντώνη Πεκλάρη , ως πολίτης της Άνω Ιερουσαλήμ, δώσε χαιρετίσματα στον Γκέλη και τον π.Βακάρο και πες τους ότι δεν τους ξεχνάμε και όποτε θέλουν ας έρθουν να με πάρουν γιατί δεν ξέρω τον δρόμο.

Αναπαύσου εν ειρήνη.

Αθηνά Μ.Τοτοκώτση

ΓΓ ΔΣ ΗΕΘ

Θεσσαλονίκη 01.05.2018

=================================

Στην Ζέτα Σεβαστά - Μέμμου

Μέλος του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης

της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης

Αγαπημένη Ζέτα

την ώρα του αποχωρισμού των δικών μας,θαρρείς και ένα κομμάτι του εαυτού μας φεύγει μαζί τους. Εμείς μένουμε πίσω. Το γιατί ένας Θεός το ξέρει. Μεγάλη κουβέντα :''Μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει''. Η πίστη,η αφοσίωση,η αγάπη σου ,ο σεβασμός και ο θαυμασμός προς τον συνοδοιπόρο της ζωής σου ,τον πατέρα των αγοριών σας, τον επιστήμονα, αιωρούνταν στην έντονα συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα στο κατευόδιο του Δημήτρη Μέμμου.

Αλλά και σε αυτό το ύστατο χαίρε, απούσα η πόλη . Άραγε έχουν γνώση ποιες προσωπικότητες είναι δημότες Θεσσαλονίκης ή ούτε καν τους ενδιαφέρει;

Παρόντες οι φίλοι,οι ασθενείς, οι φοιτήτριες του που αξιώθηκαν να εξελιχθούν σε συνεργάτες του , το ΑΠΘ, η επιστημονική κοινότητα.

Οι αναφορές όσων εγώ τουλάχιστον άκουσα, ήταν ύμνοι για τον επιστήμονα, μνήμες από την προσφορά του στον συνάνθρωπο, τον αγώνα του υπέρ των νεφροπαθών.

Κι εσύ αξιαγάπητη Ζέτα , έχεις καταγραφεί στη συνείδηση όλων μας ως η άξια,υπομονετική,πιστή στις αρχές της και τις αξίες τής ελληνικής οικογένειας που τείνουν να εξαφανιστούν, συνειδητοποιημένη γυναίκα, σύζυγος ,μητέρα και θυγατέρα, άξια κάθε επαίνου , γιατί ο άρχοντας του σπιτιού σας έφυγε από την αγκαλιά σου για την γειτονιά των Αγγέλων.

Η χθεσινή τελετή για τον άνθρωπο σας , τον καλό σας, τολμώ να το πω , είχε τόσο φως , τόση λάμψη, τόση κομψότητα με ισορροπία, τέτοια θρησκευτική ευλάβεια , και η συγκυρία ο ιερέας ,ο οποίος τον συνόδευσε μέχρι τα δυο μέτρα γης που δύσκολα τον χώρεσαν, να είναι ο Αιδεσιμολογιώτατος π.Μηνάς Βασάκος Προϊστάμενος των Κοιμητηρίων Αναστάσεως του Κυρίου αλλά και Πρόεδρος της Ηπειρωτική Εστίας Θεσσαλονίκης, σπάνια συμβαίνει.

Ζέτα και παιδιά

το ότι όλοι είχαν ένα καλό λόγο ,για τον εκλιπόντα και για εσάς, είναι το μεγαλύτερο και το ακριβότερο παράσημο που μπορεί να αποδοθεί ως επισφράγισμα της επίγειας ζωής.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ θα τον αισθάνεσθε κοντά σας. Και θα σας προστατεύει με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Αυτή του Φύλακα Άγγελου.

Με εκτίμηση

Αθηνά Μ.Τοτοκώτση

ΓΓ ΔΣ ΗΕΘ

Θεσσαλονίκη 01.05.2018