ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΑΝΑ Του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΕΛΗ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΑΝΑ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΓΚΕΛΗ
ταμία της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
εκπροσώπου προσφύγων από Αλβανία

δημοσιεύθηκε στην έκδοση της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης ...
με την επωνυμία ''ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ''
έτος 3ο, αρ. φύλλου 11, Ιούλιος -Αύγουστος Σεπτέμβριος 1998, σελίδα 4η

Μελπομένη, Μέλπη, Μέλω μου,έζησες σχεδόν έναν αιώνα, ευθυτενής, περήφανη, κυρά και αρχόντισσα στο χωριό μας στο Λαχανόκαστρο Πωγωνίου.
Όλο το χωριό σε είχε σαν μάνα .
Ήσουν η μεγαλύτερη απ' όλους αλλά και η σοφότερη ,γιατί είχαν τα μάτια σου δει πολλά, είχε η πλάτη σου σηκώσει πολλά βάσανα,είχε η καρδιά σου φυλάξει πολλούς καημούς.
Σ΄ όλο το Πωγώνι Μελπομένη μου, ήσουν παράδειγμα προς μίμηση ,γιατί με την πίστη σου στη ζωή μετέδιδες μήνυμα αισιοδοξίας και προόδου.
Τούτο το καλοκαίρι η ζέστη που τόσο λάτρεψες στην ζωή σου , σε πλάνεψε.
Δεν κούρασες , δεν έγινες βάρος σε κανέναν μέχρι τη στερνή σου πνοή. Την πνοή που άφησες χωρίς καν να ακουστεί ο επιθανάτιος ρόγχος στο κρεββάτι σου, στο σπίτι σου όπου έζησες έναν αιώνα μια ζωή μεστή και δημιουργική ως το τέλος.
Και όλο το χωριό σε ξεπροβόδισε. Και οι Πωγωνήσιοι από τα γύρω χωριά. Ήρθαν όλοι για να σε τιμήσουν , να σε νεκροφιλήσουν , να σε αποχαιρετήσουν και να τους νιώσεις όλους κοντά σου όπως τους ένιωθες όλα αυτά τα χρόνια που είχαν το νου τους μη τυχόν και τους πάθεις κάτι.
Ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά ήταν τα τέλη της ζωής σου. Πλάγιασες και κοιμήθηκες σαν το πουλί και η ψυχή σου φτερούγισε στους ουρανούς ,κοντά στους αγαπημένους σου που από χρόνια σε περίμεναν να πας κοντά τους: η μάνα σου,τα αδέλφια σου οι Βαλαήδες, η φίλη σου η Μάτω, ο άντρας σου ο Κωνσταντίνος , το στερνοπούλι σου ο Τηλέμαχος.
Και ετοιμάστηκες όπως όλες οι αρχόντισσες της Ηπείρου , για το αιώνιο ταξίδι.
Αποχαιρέτησες παιδιά, νύφες, εγγόνια, τον δισέγγονο σου,τους χωριανούς και στα 95 χρόνια σου αποφάσισες ότι έπρεπε να φύγεις.
Ήθελες να φύγεις ήρεμη ,ήσυχη και σίγουρη ότι είχες εκπληρώσει όλα τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις σου και έφυγες αφήνοντάς μας εντολή και παράκληση να σε θάψουμε στο ίδιο μνήμα όπου αναπαυόταν τέσσερα χρόνια ο μικρότερος σου γιος, ο μικρός μου αδελφός Τέλης δίπλα στον σύντροφο της ζωής σου και πατέρα μου Κώτσο Γκέλη.
Τέτοιες ώρες όσο κι αν νιώθεις ότι είσαι προετοιμασμένος να τις αντιμετωπίσεις , πάντα σου επιφυλάσσουν εκπλήξεις.
Απρόβλεπτη Μέλπη, εντυπωσίασες όλους με τη ζωή σου , ξάφνιασες και με τον τρόπο που συμφιλιώθηκες με τον θάνατό σου.
Και έκανες τον τάφο σκαλοπάτι για τον ουρανό, με την οικογένεια ενωμένη ακόμα και στον θάνατο.
Και το έφερε έτσι η μοίρα , Αρβανίτης να βρεθεί στο χωριό να σου ανοίξει τον λάκκο.
Εσύ στα νιάτα σου τους άνοιγες τον δρόμο στη Δρόπολη και στα στερνά σου, σου άνοιξαν αυτοί τον δρόμο για το αιώνιο ταξίδι.
Πάνω στους ώμους τους σε σήκωσαν τα εγγόνια σου και σε ''περπάτησαν '' στα δρομάκια του χωριού , σε σεργιάνισαν για τελευταία φορά στα αγαπημένα σου μέρη και σε πήγαν στον άντρα και στο παιδί σου.
Οι χωριανές σε μύρωσαν , σε έντυσαν με τα ρούχα που είχες φυλαγμένα, έτοιμα στο σεντούκι, σε στόλισαν με τα λουλούδια από τους κήπους και από τις αυλές των σπιτιών.
Και σου έβαλαν φύλακα στα πόδια σου τα κόκκαλα του Τέλη ,σου έδωσαν νάχεις μαζί σου τα αγαπημένα σου ματογυάλια σαν τα κτερίσματα των αρχαίων , για να έχεις να διαβάζεις εκεί που πας και ένα νόμισμα στο χέρι να πληρώσεις τον χάρο να σε περάσει αγόγγυστα στην αντίπερα όχθη της Αχερουσίας.
Τις τελευταίες σου επιθυμίες τις εκτελέσαμε κατά γράμμα και έφυγες με τιμή και δόξα.
Βασίλεψες πλήρης ημερών ,εμπειριών, προσφοράς, αφήνοντας παρακαταθήκη στους απογόνους σου να πιστεύουν στον εαυτό τους , να αγαπούν τη ζωή, να ξεπερνούν τις αντιξοότητες της ζωής και να συνεχίζουν τον αγώνα για δημιουργία και προσφορά.
Έκλεισαν τα μάτια σου που είδαν πολέμους, σκοτωμούς, θανάτους, σφάλισε το στόμα σου που είχε διηγηθεί την ιστορία του Πωγωνίου ,ξεκουράστηκαν τα χέρια σου που δούλεψαν την γη, ζύμωσαν ψωμί και χόρτασαν τον πεινασμένο , αναπαύθηκαν τα πόδια σου που ανέβηκαν βουνά,δρασκέλισαν τα κατσάβραχα της Ηπείρου ,ίσιωσε η πλάτη σου που κουβάλησε πυρομαχικά στον πόλεμο του '4ο.
Ήσουν γυναίκα δυνατή. Σε σεβάστηκαν όλοι για το ανοιχτό μυαλό σου,το καθαρό βλέμμα σου,τη διαύγεια του πνεύματός σου, την αξιοζήλευτη μνήμη σου,τις προοδευτικές ιδέες σου,την αφοπλιστική ετοιμότητα στον λόγο σου,την κοινωνικότητά σου, την παλικαριά σου να στέκεις ορθή και ανεξάρτητη,αυτάρκης παρ΄ όλα τα χρόνια σου και τα δράματα που είχες περάσει ,με σπάνια ψυχοπνευματική και σωματική αντοχή.
Άλλη μια ζωντανή μαρτυρία της ιστορίας της Ηπείρου δεν υπάρχει πια.
Μα η μνήμη σου σαν άσβεστο κερί θα φωτίζει και την οικογένεια σου και τους συμπατριώτες σου.
Άραγε πόσοι από εμάς θα ζήσουμε 95 χρόνια ; Όσο πιο άνετη ζωή έχουμε τόσο πιο γρήγορα την αποχαιρετάμε.
Στην κηδεία σου, μάνα , υπήρχε χαρά και ευφορία, δεν κύλησαν δάκρυα,δεν ακούστηκε κλάμα. Όλοι σε μακαρίζαμε γιατί διέγραψες πορεία ζωής αξιοζήλευτη ,πορεία προς τον θάνατο χωρίς τυραννία. Έζησες αξιοπρεπώς,πέθανες αξιοπρεπώς.
Η γη του Πωγωνίου που σε δέχθηκε στα σπλάχνα της , ας σε αναπαύσει .
Καλή αντάμωση μάνα.

Η Μελπομένη Γκέλη κοιμήθηκε στις 28.8.1998.
Τον γιο της Βασίλη Γκέλη τον πήρε κοντά της στις 24.8.2015
Φωτογραφία μαζί με την Μελπομένη Γκέλη και την εγγονή της Μαρία Βασιλείου Γκέλη στο Λαχανόκαστρο το 1984